میز کار به مانند هر وسیله دیگر در فضا قرار گرفته در محیط کاری، باید دارای اطلاعات و دانش علمی بین نوع کار و توانمندی های روحی و جسمی انسان و به عبارتی داشتن بهره وری بالا بین انسان و محیط کار باشد. در زیر مطالبی هر چند کوتاه درباره ارگونومی و فضا در میز کار شرح داده شده است.
در گام نخست میز کار باید طوری طراحی شود که پاها در فضایی آزاد در زیر میز قرار گیرد، ارتفاع استاندارد میز کار که می تواند برای کاربران مناسب باشد، ۲۹ یا ۳۰ اینچ (در حدود ۶۵ سانتی متر) از کف می باشد.
فضای نشستن پشت میز نیز باید به صورت بهینه ای طراحی شود که می تواند به اندازه سه و نیم فوت باشد ( در حدود ۱ متر و ۲۰ سانتی متر)، همچنین فاصله بین میز کار با مبلمان اداری دیگر در اتاق و همینطور اگر از صندلی میهمان در جلوی میزاستفاده می شود، باید حداقل به اندازه ۳ فوت باشد (حدود ۱ متر).
برای کاربران کامپیوتر، نیازهست که صفحه کلید در یک ارتفاع مناسب نسبت به کاربر و میز قرار گیرد. صفحه کلید هایی که در میزهای قدیمی یا سنتی در ارتفاع زیادی قرار داشتند، به صورت قابل توجهی باعث فشار عضلانی در کاربران می شدند. میزهای کامپیوتر باید مجهز به سکوهای مخصوص کیبرد که در پایین میز به صورت کشویی یا اهرمی تعبیه می شوند، باشند. همچنین باید اطمینان حاصل شود که سکوهای مخصوص کیبرد، مکانی برای قرار گرفتن موس در کنار کیبرد را هم دارا می باشد.
تجهیزات میز کار و وسایل لازمی که بر روی میز چیده می شود، باید به راحتی و قابل دسترس باشد، و به عبارتی باید دارای فضای کافی به دور از هر گونه فضای اضافی و خالی بر روی میز کار باشد.
نکته دیگری که می تواند مهم باشد اینست که، اگر میز کار دارای لبه تیز است، باید مکانی برای پد مچ در امتداد لبه جهت کمک برای جلوگیری از فشار غیر ضروری برسطح داخلی مچ تعبیه گردد.
